தலைப்பில்லா கவிதை

தலைப்பில்லை
கவிதைக்கும் எங்கள் வாழ்க்கைக்கும் 

சொத்துபத்து ஏதுமில்ல 
சொகுசா நாங்க வாழவில்ல 
போனது போக படகு மிச்சம் 
கால் வயிர நெரப்பத் தான் 
உசுர கடலுக்கு அடகு வெச்சோம் 

சூரிய வெளிச்சத்தில் கண்ணு கூச 
கடல் சுறாக்களுக்கு எங்கள திண்ண ஆச 
எல்லைப் பட எங்கமீது குண்டு வீச 
தத்தளிக்கும் நேரத்திலும் தவறாம கேக்குது 
குடும்பத்தின் கதறல் ஓச 

கடல்ல இறக்குற எங்களுக்கும் 
கரையில இருக்குற உங்களுக்கும் 
வித்தியாசம் ஒன்னும் பெருசில்ல 
வயித்த குறைக்க நீங்களும் 
வயித்த நிறைக்க நாங்களும் 
ஓடுறோம் தானே நெசத்துல 

கறையோரம் ஆடுறீங்க கடலோடு 
கடல் தான் எங்களுக்கு சின்ன சுடுகாடு 

மண்குடிசை எங்கள் மாளிகையாச்சு 
மணற் மேட்டில் மணிக்கணக்கில் பேச்சு 
வறுமை எங்கள் வாரிசாச்சு - அதனால் 
நடுநிசியிலும் பசி பழகி போச்சு 

நல்ல நேரம் வரும் நு 
காத்திருக்கும் எங்க சனம் 
காத்தலுக்கு கெடச்ச பரிசு 
தான் கறையோரம் எங்க பொணம் 

எங்க காத்திருப்புக்கு 
காலம் இன்னும் கனியல 
ஆனாலும் எங்க தல குனியல 
உழச்சு கலைக்குறோம் 
மீன் பிடிச்சு பொழைக்குறோம் 

எங்க கதை கேட்டா 
கல்லுக்குள்ளும் ஈரம் வரும் 
நற்சொல்லுக்கும் பாரம் எழும் 

சதா ரணமான எங்கள் வாழ்வை 
சாதரணமாக பழிப்பது நியாயமா 
அழுது புலம்பி அழிந்து போக 
இப்படியொரு பிறவி வேணுமா 

வறுமை தான் எங்களினச் சின்னமானது 
வறுமையால் எங்களினம் சின்னாபின்னமானது 

இத்தனை இருந்தும் மீண்டும் 
கடலுக்கு செல்ல தோணுது 
இதுல இருந்து மீண்டு வர தோனல 
எங்களின் இந்நிலைக்கு 
காரணம் தான் என்ன..? 
மீன் விற்ற பாவமா 
மீன் விட்ட சாபமா..!

நன்றி .சதீஸ்குமார்

எழுத்து .்காம்